Anita Franken (Zundert 1957) maakt bronsplastieken. Slank, tenger en beweeglijk. Ranke verschijningen met een intieme, herkenbare uitstraling. Sommige sculpturen hebben iets sprookjesachtigs. Ze geeft op een subtiele manier een verwijzing naar een mythe of een onwerkelijkheid zodat er zich iets vreemds voordoet. Ik hou van die extra betekenis die achter mijn figuren steekt. Ze zijn menselijk, maar ook zichtbaar iets meer dan dat. Voor haar figuren geldt dat zij zich niet bewust zijn dat er naar hen gekeken wordt. Ze nemen wel poses aan, men kan zich voorstellen dat ze voor een spiegel staan, maar zij wanen zich alleen. De toeschouwer zal een sfeer van ongedwongenheid en intimiteit ondergaan. De houding van de figuren is dynamisch, de heupen wijzen een andere richting uit dan de schouders, het hoofd staat vaak gedraaid op de nek. Sculpturen krijgen hierdoor meerdere aangezichten, waardoor de nieuwsgierigheid van de toeschouwer wordt gewekt.